Wat is konarciq? 
English below
Italiano laggių
Svenska längst ner
Het
woord "konarciq" is naar alle waarschijnlijkheid bedacht door de
Nederlandse schrijfster Thea Beckman. In haar trilogie over Thule (het Groenland
van na de derde wereldoorlog) wordt gesteld dat het Thuleense woord
"konarciq" de term is waarmee de levenshouding van de Thulenen het
best beschreven kan worden. Het woord is ongeveer te vertalen met het
Nederlandse "solidariteit": alles samen doen, alles samen delen. Om
Edu Zimmermann (in deel 2: Het helse paradijs) te citeren: Op het eerste gezicht denk je: wat een armoedig land (...) maar als je
dieper in hun leven doordringt kom je tot de wonderlijke ontdekking dat niemand
iets tekort komt. Alles is van iedereen, en dat spreekt vanzelf. (...) Het is
ook moeilijk uit te leggen. Hun onverschilligheid voor bezit komt voort uit hun
mentaliteit. Ze hebben zo´n sterk saamhorigheidsgevoel dat nooit iemand arm kan
worden.
Thea
Beckman stelt dat mannen niet met macht om kunnen gaan; dat bewijst de
geschiedenis van de mensheid, die bol staat van de oorlogen, de intriges en de
bloedbaden. Vrouwen daarentegen hebben de neiging om datgene waarvoor ze
verantwoordelijk zijn te verzorgen. Haar Thule is dus een vrouwenmaatschappij,
waar woorden als status en politiek niet eens bestaan, waar saamhorigheid meer
waarde heeft dan geld, en waar alle geweld, zowel tegen mensen als tegen de
natuur, streng verboden is. En door hun idee van konarciq is misdaad niet lonend:
je kunt beschikken over alles waarover de anderen ook beschikken, dus wat heeft
het voor zin om te stelen?
De
boeken over Thule zijn natuurlijk fantasie. Toch zou ik graag de Thuleense
levenshouding in de praktijk willen brengen. Onmogelijk in onze jachtige
westerse statusmaatschappij? Dat geloof ik niet. In kleine dingen kunnen we het
allemaal: zorgen voor je medemens in plaats van de baas over ze te spelen.
Tevreden zijn met wat je hebt, in plaats van een continue jacht op
statussymbolen. En last but not least: beseffen dat de aarde met al wat er
leeft - mens, plant en dier - je habitat is. Vernietig die dus niet door geweld
en vergif, want dat wreekt zich altijd!
Meer
over de Thule-serie: De
Januaraanse Ambassade
♦♦♦♦♦♦♦♦♦♦♦♦♦♦♦♦♦♦♦♦♦♦♦♦♦♦♦♦♦♦♦♦♦♦♦♦♦♦♦♦♦♦♦♦♦♦♦♦♦♦♦♦♦♦♦♦♦♦♦♦♦♦
♦♦♦♦♦♦♦♦♦♦♦♦♦♦♦♦♦♦♦♦♦♦♦♦♦♦♦
What
is konarciq?
The
word "konarciq" has most probably been invented by the Dutch author
Thea Beckman. In her trilogy on Thule (Greenland after the third world war) it
is said that the Thulian word "konarciq" is characteristic of the
general Thulian attitude. The word can be translated more or less with the
English word "solidarity": doing everything together, and sharing
everything together. To quote Edu Zimmermann (in book 2: The Infernal
Paradise): At first sight you tend to
think: what a poor country this is (...) but when you get better acquainted
with their lives, you´ll discover to your own surprise that no one is wanting
for anything. Everything belongs to everyone, and that´s simply a matter of
course. (...) It is hard to explain. Their indifference to all forms of
property proceeds from their attitude. Their sense of community is such, that
no one could ever be poor.
Thea
Beckman states that men can´t handle power; there is more than enough proof for
that in the history of mankind, so brimfull of wars, intrigues and bloodshed.
Women are quite the opposite: they tend to take care of the people and the
things they feel responsible for. Thus Beckman´s Thule is a women´s society,
where words like status and politics don´t even exist, where the sense of
community is worth more than money, and where all violence, towards mankind as
well as towards nature, is strictly prohibited. And crime doesn´t pay off: why
should you go and steal something, if you have everything at your disposal that
everyone else has?
Of
course, the books about Thule are a fantasy. Still, I would like to take on the
Thulian attitude in practice as much as I can. Do you think it impossible in
our stressed, status-orientated western society? I don´t think so. In small
things, we are all able to: taking care of people instead of exercising our
power over them. Being satisfied with the things we have, instead of
continually chasing after more status symbols. And last but not least:
realizing that the earth and everything living there - man, flora and fauna -
is our habitat. So don´t destroy it by using force, violence and poison, for
the results will come over your own head one day!
As
far as I know, Thea Beckman´s books about Thule have not yet been translated to
English. A shame really...
♦♦♦♦♦♦♦♦♦♦♦♦♦♦♦♦♦♦♦♦♦♦♦♦♦♦♦♦♦♦♦♦♦♦♦♦♦♦♦♦♦♦♦♦♦♦♦♦♦♦♦♦♦♦♦♦♦♦♦♦♦♦♦♦♦♦♦♦♦♦♦♦♦♦♦♦♦♦♦♦♦♦♦♦♦♦♦♦♦
Cos´č
konarciq?
La
parola "konarciq" probabilmente č stata inventata dall´autrice
olandese Thea Beckman. Nella sua trilogia su Thule (la Groenlandia dopo la
terza guerra mondiale) si dice che la parola thulese "konarciq" č il
termine migliore per descrivere l´atteggiamento di vita dei thuleni. La
traduzione pių vicina sarebbe la parola "solidarietā": a fare tutto
insieme, ed a condividere tutto insieme. Citando Edu Zimmermann (nel secondo
libro: Il Paradiso Infernale): A prima
vista il Thule sembra un paese povero (...) ma chi si approfondisce nella vita
dei thuleni, scoprirā con stupore che ognuno ha tutto quello di cui ha bisogno.
Tutto appartiene a tutti, e quest´č evidente. (...) Č difficile da spiegare. La
loro indifferenza verso proprietā proviene dalla loro mentalitā. Hanno un senso
di solidarietā cosė forte che nessuno potrebbe mai mancare di niente.
Thea
Beckman pone che gli uomini non sanno maneggiare il potere. La storia umana lo
dimostra: č piena di guerre, di macchinazioni e di stragi. Le donne invece
hanno un´inclinazione a curare tutto e tutti per cui si sentono responsabili.
Dunque, il Thule di Thea Beckman č una societā condotta da donne. Una societā
dove parole come status e politica non esistono, dove la solidarietā vale pių
che i soldi, e dove violenza in tutte le sue manifestazioni - sia verso la
gente, sia verso la natura - č assolutamente proibita. E per chi vive col contegno
di konarciq, non vale la pena a rubare. Si ha alla disposizione tutto quello
che hanno tutti gli altri, quindi cos´č da rubare?
Č
vero: i libri sul Thule sono una fantasia. Ciō nondimeno ho una voglia di
provare a vivere secondo il contegno di vita dei thuleni. Credi che sia
impossibile nella nostra stressata societā occidentale, condotta dallo status?
Invece io credo di sė. Giā nelle cose piccole si puō farlo: aiutare i nostri
prossimi, invece di fare il potente. Accontentarsi con quello che si ha, invece
di continuamente cacciare per pių simboli di status. E infine: renderci conto
del fatto che la terra con tutto quello che ci vive - la gente, i pianti e gli
animali - č anche la nostra casa! Quindi: non distruggerla con violenza e
veleno, poiché i risultati verranno a noi stessi!
Da
quanto lo so, i libri su Thule ancora non siano stati tradotti in italiano. Un
vero peccato...
Ciō
nondimeno, voi italiani avete alla vostra disposizione una canzone che potrebbe
esser arrivata direttamente dal Thule: Goccia
dopo goccia, del 37o Zecchino
d´Oro. Proprio tutta la canzone parla della filosofia thulese, ma un testo pių
thulese del ritornello probabilmente non ce n´č :
Non č importante se non siamo grandi
Come le montagne, come le montagne
Quello che conta č stare tutti insieme
Per aiutare chi non ce la fa
♦♦♦♦♦♦♦♦♦♦♦♦♦♦♦♦♦♦♦♦♦♦♦♦♦♦♦♦♦♦♦♦♦♦♦♦♦♦♦♦♦♦♦♦♦♦♦♦♦♦♦♦♦♦♦♦♦♦♦♦♦♦♦♦♦♦♦♦♦♦♦♦♦♦♦♦♦♦♦♦♦♦♦♦♦♦♦♦♦
Vad
är konarciq?
Ordet
"konarciq" är troligen uppdiktat av den nederländska författaren Thea
Beckman. I sin trilogi om Thule (Grönland efter tredje världskriget) sägs det
att det thulenska ordet "konarciq" är det bästa sättet att beskriva thulenernas
livsinställning. Ordets innehåll kommer ungefär överens med det svenska
begreppet "solidaritet": att göra allting tillsammans, och att dela
allt med varandra. För att citera Edu Zimmermann (i andra delen: Det helvetiska
paradiset): Först verkar det som om Thule
är ett väldigt fattigt land (...) men om man fördjuper sig lite i deras liv,
upptäcker man till sin förvåning att ingen saknar något. Allting tillhör alla,
och det är en självklarhet. (...) Men det är svårt att förklara. Deras
likgiltighet när det gäller ägodelar bottnar i deras mentalitet. De har en
sådan stark känsla av gemenskap, att ingen skulle aldrig kunna bli fattig.
Thea
Beckman påstår att män inte kan hantera makt. Mänsklighetens historia är själva
beviset: den är ju full av krig, intriger och blodbad. Kvinnor däremot har en
benägenhet att ta hand om allt och alla som de känner sig ansvariga för. Därför
är hennes Thule ett kvinnosamhälle, där ord som status och politik inte ens
existerar, där samhörighet är mer värd än pengar, och där allt våld, om det nu
är riktat mot människor eller mot naturen, är absolut förbjudit. Och med en
livsinställning som konarciq är det ingen idé att gå och stjäla. När man har
allt till sitt förfogande som alla andra har, vad finns det att stjäla då?
Böckerna
om Thule är förstås fantasi. Ändå skulle jag vilja leva med den thulenska
livsinställningen i den vardagen som finns. Tycker du det vore omöjligt i vårt
stressade västerländska statussamhälle? Jag tror faktiskt att det är möjligt.
Särskilt när det gäller småsaker är det något vi alla kan göra: ta hand om våra
nästa, istället för att vara herre på täppan. Att vara nöjda med det vi har,
istället för att kontinuerligt jaga efter ännu fler statussymboler. Och sist
men inte minst: att förstå att jorden med allt som lever där - människor,
växten och djuren - är vårt hemvist. Så vi ska se till att inte förstöra den
med våld och gift, för följderna kommer säkert över oss själva!
Så
vitt jag vet har böckerna om Thule inte översatts till svenska än. Tyvärr...
♦♦♦♦♦♦♦♦♦♦♦♦♦♦♦♦♦♦♦♦♦♦♦♦♦♦♦♦♦♦♦♦♦♦♦♦♦♦♦♦♦♦♦♦♦♦♦♦♦♦♦♦♦♦♦♦♦♦♦♦♦♦♦♦♦♦♦♦♦♦♦♦♦♦♦♦♦♦♦♦♦♦♦♦♦♦♦♦♦